Dat klinkt toch niet zo ingewikkeld. Als je niet weet WAT je wil, dan kan je ook niet bepalen HOE je er komt. Dat geldt voor je organisatie, je werk en je privéleven. De eerste stap zetten is veel belangrijker dan een heel uitgebreid plan schrijven waarvan je toch al weet dat het allemaal anders gaat lopen. Want tijdens die eerste stap leer je wel wat de volgende moet zijn. En daarna weer de volgende. Logisch toch?
Maar vaak genoeg is het in de praktijk o zo lastig. We laten ons vaak flink tegenhouden door te snel, teveel en te lang onze aandacht te richten op de HOE. Het klinkt misschien paradoxaal maar we saboteren met ons gedrag uiteindelijk onze doelen. Waarom laten we ons toch zo vaak verleiden om de vraag naar de HOE te stellen? En wat kan je doen om het te vermijden? Daarover wil ik het me je hebben in dit blog.
De angst regeert
Als er een beeld ontstaat van hetgeen we willen bereiken – de WAT – dan gaat vaak de angst met ons aan de haal. Dat het gewenste resultaat en doel misschien onbereikbaar zijn. Dat de kans van slagen mogelijk niet groot is. De angst voor falen, de mogelijk afwijzing als gevolg en daarmee de bevestiging dat we ergens niet goed in zijn, geven een deuk in ons vertrouwen.
De angst voor het falen wordt gevoed door het niet bekend zijn van de HOE. Ook al weet je rationeel dat je de HOE nooit van te voren precies kan voorspellen, je voelt de onzekerheid van het niet weten. Die angst heeft invloed op ons handelen. Want we houden niet van negatieve gevoelens. We zien onze angsten liever niet onder ogen en we proberen die zo snel mogelijk weg te managen. Door toch maar die ene vraag te stellen.
Je herkent het vast wel bij het verwezenlijken van je eigen dromen en idealen. Nog voordat je je doel hebt bepaald en het verlangen ernaar diep van binnen hebt doorleefd, stel je jezelf direct de vraag: ja leuk, maar hoe dan? Misschien heb je jezelf allemaal verhalen verteld en jezelf overtuigd dat dit niet voor jou is weggelegd. Ja, dan zal je dus nooit de eerste stap zetten.
Alles onder controle
In organisaties kom ik vaak het volgende gedachtepatroon tegen: als we niet precies weten hoe we er komen dan zullen we ook niet krijgen wat we willen bereiken. Herkenbaar? Ook daar ligt de angst voor falen aan ten grondslag. We zoeken daarom de oplossing in het in control zijn van het proces en nog erger de mensen die het moeten uitvoeren.
Steen in de vijver
In de zomer van 2021 had ik een idee. Een Kitesurf Retreat organiseren. Hoe gaaf! Mijn passie voor kitesurfen combineren met werk. En het kitesurfen als metafoor gebruiken voor persoonlijke wendbaarheid en groei. Het wordt letterlijk en figuurlijk een mooie ontdekkingsreis, want ik ga in mei met de eerste deelnemers naar Dakhla in Marokko. Mocht je overigens hiermee over weten, check dan hier de betreffende pagina op onze website.
Wat ik nooit had kunnen bevroeden, is dat ik in twee weken tijd drie aanvragen heb ontvangen om een team event te organiseren. Deze leads waren allemaal geïnspireerd door de posts over mijn Kitesurf Retreat. “Dakhla is voor ons team nu nog even te veel van het goede en te ver weg. Maar kan je ook wat dichter bij huis een soortgelijk een- of tweedaags event organiseren voor ons team?” Superleuk natuurlijk, want dit blijft mijn passie en mijn werk combineren.
Pas als je een steen in de vijver gooit – metafoor van een eerste stap zetten – zie je de rimpeling van het water – metafoor van feedback krijgen.
En heel eerlijk. Ik heb zelf ook wel eens getwijfeld of mijn idee wel levensvatbaar was. Ook ik stelde me de vraag: ok, maar hoe maak ik hier dan een terugkerend event van? Ik wil dit niet als eenmalig event neer zetten. Ik wil geen eendagsvlieg zijn. Ga ik hier echt verder mee en de volgende stap zetten?
Ik heb wat met metaforen, zeker in dit blog. Als je de kite stil boven je laat zweven, vangt hij niet of nauwelijks wind. Surfen – het varen – zit er dan niet in want je komt niet vooruit. Je moet daarvoor de kite insturen en bewegen wil je respons van de wind hebben. En die feedback van je vlieger kan zomaar net even wat anders zijn dat je in eerste instantie had verwacht. Prima, want dan stuur je bij of je laat de kite wat vieren. Uiteindelijk gaat het lopen, vaar je je eigen koers en bereik je jouw doel.
Wat kan je doen?
Ik geef je nog wat tips mee om je aandacht te houden op het WAT
Visualiseer je doel
Hoe beter jouw brein en die van je teamleden begrijpen hoe het eindplaatje eruit ziet, hoe groter de kans is dat je daar ook uit gaat komen. Ik vind het ook zo’n belangrijke vaardigheid van een team dat ze in staat zijn om met elkaar een gezamenlijk visueel model te creëren. Een plaatje zegt meer dan duizend woorden.
Accepteer je gevoel
Probeer je gevoelens niet te onderdrukken. Accepteer dat je je onzeker voelt. Observeer het en neem een besluit dat je je er niet door laat leiden. Focus je wel op het zetten van stappen.
Vertrek vanuit wat er allemaal al is
Vaak denken we in termen wat er allemaal niet is. Dat is geen fijn vertrekpunt. Stel jezelf maar eens de vraag: op een schaal van 0 tot 10, wat hebben we nu al in huis om dit doel te behalen? Wat gaat er allemaal nu al goed? Wat betekent dit voor de eerstvolgende stap? Dat is een veel positievere benadering, geeft veel meer energie en je denkt automatisch eerder in oplossingen dan problemen.
Hou het domino effect voor ogen
Weer een metafoor. Zie de eerste stap als een kleine dominosteen. Achter iedere dominosteen staat een grotere. Bedenk het gigantische effect van het zetten van de eerste stap en die allereerste dominosteen die je laat omvallen. Aan het einde van het traject valt er zo’n gigantische dominosteen en zie je pas wat je voor elkaar hebt gekregen door telkens maar weer die ene stap te zetten.
En nu jij
Ik ben benieuwd welk inzicht je hebt opgedaan tijdens het lezen van dit blog. En welke actie je hieraan verbindt. Leuk als je het met me wil delen. Hier kan je me vinden op LinkedIn. Wil je er een keer met mij in gesprek over of heb je een vraag, neem dan hier contact met mij op. Ik hoor graag van je.
