Laatst heb ik een paardencoachsessie gedaan. Ja. Echt. Of eigenlijk: ik heb een sessie ondergaan. Wat? Hoor ik je denken. Jij? En paarden? Nou, eerlijk gezegd heb ik zelf ook even getwijfeld of ik dit wel aan de grote klok moest hangen.
Hoewel we met onze Personal Agility-training en coaching flink de diepte ingaan, ben ik iemand die graag met beide benen op de grond staat. Ik hou van structuur, analyses en duidelijkheid. Toen ik hoorde over paardencoaching dacht ik in eerste instantie: dat is helemaal niets voor mij. Te zweverig. Maar ja, ik pleit ook altijd voor experimenteren, uit je comfortzone stappen, iets nieuws ontdekken en ervan leren. Practise what you preach.
Dus daar ging ik dan. In dit blog vertel ik mijn ervaringen. Juist omdat het schuurt en spannend voelt. Niet alleen de paardencoaching zelf lag buiten mijn comfortzone, het delen van mijn ervaring net zo goed. Klaar voor? Ik niet.
Gevoel, instinct en lichaamstaal
Paarden zijn prooidieren. Continu screenen ze de omgeving: is er een roofdier in de buurt? Het belangrijkste is dat ze de kudde sterk maken. En waar wij vrijwel alles met ons hoofd doen, doen zij heel veel op gevoel. Wij spreken met woorden, paarden begrijpen alleen maar lichaamstaal. En het mooie is: ze maken geen onderscheid tussen mens en dier. Zodra jij bij ze in de buurt komt, reageren ze vanuit instinct en gevoel op de spanning, energie en uitstraling die jij als nieuw kuddelid met je meebrengt.
De bak in: coachvraag formuleren
Daar stond ik dan. Met Nicole Loeffen, mijn paardencoach, bij de bak. Vertrekpunt van elke sessie is je coachvraag: wat wil je uit de coachsessie halen? In mijn geval was dat: hoe kan ik mijn neiging naar controle loslaten zodat ik meer kan vertrouwen op mijn intuïtie en gevoel? Die vraag stamt uit mijn verleden.
Vroeger was in mijn omgeving de manier waarop je je gedroeg heel belangrijk. Wie je was als persoon, wat je drijft en waar je energie zat, leek van ondergeschikt belang. Er waren twee smaken. Je doet het goed (volgens de etiquette). Of je doet het niet goed. Vanuit die gedachte heb ik de neiging om over heel veel dingen de controle te willen houden. Niet helpend in een lerende omgeving.
Herken je die controledrang bij jezelf? Of zou je een andere coachvraag willen stellen?
Calando was onwennig
Enfin, ik die bak in. Bij de start van de sessie gebeurde er meteen iets interessants. Op dat moment had ik dat niet in de gaten, dat inzicht kwam pas achteraf. Het paard – Calando – stond er wat onwennig bij. Niet helemaal op zijn gemak. Nicole, mijn paardencoach dus, wees me hierop. Ze vroeg wat dat met me deed. Ik zei dat ik de neiging had om naar Calando toe te gaan en hem gerust te stellen.
Ze vroeg me of ik die neiging herken. Ja. Antwoordde ik. Ik kan wel vaker de neiging hebben om ongevraagd hulp te bieden. De redder. Misschien herken je ‘m zelf ook wel. Dus ik zei, hardop, in de bak: “Dat doe ik dan nu maar even expres niet.”
Spanningen van je af bokken
Ik had de woorden nog niet uitgesproken of Calando rende weg en begon flink te bokken. Een paard gaat bokken om spanningen van zich af te werpen. We moesten de bak uit en stonden achter het hek. Calando kwam een paar keer briesend en wel recht op me af. Dat doen paarden om zich klaar te maken voor de vlucht en/of om de overige paarden alert te maken. Na een paar keer weg te lopen, te bokken, weer op me af te stormen en te briesen werd het dier rustig en konden we weer de bak in. Calando had de spanning van zich afgeschud.
Nieuw inzicht = loslaten
Later op de dag kreeg ik tijdens een wandeling een nieuw inzicht. Ik bedacht me dat ik misschien te veel bezig ben met mijn afkomst. En met hoe ik mijn neiging naar controle vanuit het verleden wil verklaren. Het kan zijn dat ik te veel of te vaak tegen mezelf zeg dat ik de neiging heb om te willen controleren. En zo blijf ik op zoek naar een antwoord om er grip op te krijgen – en dus weer in de controle te schieten.
Misschien zit daar het antwoord en dus de oplossing helemaal niet. Als ik dat gewoon eens loslaat – die drang naar het verklaren en antwoorden te vinden in het verleden – zou dat niet een mooie stap zijn? Dat idee gaf meteen een rustiger gevoel. Natuurlijk kan ik nog steeds stappen zetten en groeien. Dat doe ik al. Alleen dan niet vanuit de oorsprong van een probleem, maar juist vanuit de oplossing waar ik naar toe wil groeien. Het kunnen loslaten van de controle en vertrouwen op mijn intuïtie.
Nog een inzicht
Met Nicole besprak ik mijn inzicht, en ook in dat gesprek viel er een kwartje. Ik hoef me niet verantwoordelijk te voelen voor het oplossen van een probleem van de ander. Als ik dat loslaat, dan ben ik veel beter in staat om de ander te helpen om zélf een oplossing te vinden voor zijn of haar uitdaging. Wat voor mij een probleem is, hoeft dat niet te zijn voor een ander. En dat geldt ook voor de oplossing.
Heel verrassend hoe 1 paardencoachsessie zoveel inzichten kan geven. Tegelijkertijd ben ik trots op hoe ik het drempeltje over ben gestapt door dit verhaal te delen. Wie weet herken je iets, en haal je er iets uit.
Ook de bak in?
Nieuwsgierig geworden naar een paardencoachsessie met Nicole? Hier vind je haar website en contactgegevens. Als je laat weten dat je door Filotes bent doorverwezen, ontvang je 10% relatie korting.
En wil je meer weten over onze Personal Agility methode? Of ben je geïnteresseerd hoe jij via de Ik-Wij-Zij methode jouw mensen kan inzetten om jouw organisatie wendbaarder te maken? Neem dan hier contact met ons op.
